بررسی تأثیر دو مدل آموزشی مبتنی بر رعایت و توانمندسازی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم

مقدمه: کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله عدم آگاهی و دانش آن ها نسبت به این بیماری قرار دارد. تاکنون روش های آموزشی مختلفی جهت بهبود کیفیت زندگی این بیماران مورد بررسی قرار گرفته که نتایج متفاوتی داشته است، لذا مطالعه حاضر جهت مقایسه تأثیر دو مدل آموزشی مبتنی بر رعایت و توانمندسازی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم انجام گردیده است. روش: این مطالعه نیمه تجربی، تأثیر دو مدل آموزشی، بر کیفیت زندگی 70 بیمار مبتلا به آسم را مورد ارزیابی قرار داد. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند در یک گروه آموزش براساس مدل مبتنی بر رعایت و در گروه دیگر آموزش براساس مدل توانمندسازی داده شد. قبل از مداخله و هشت هفته بعد از اتمام مداخله هر دو گروه پرسشنامه کیفیت زندگی مربوط به بیماران مبتلا به آسم را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss v.18 انجام گردید. یافته ها: میانگین سنی بیماران در گروه آموزش مبتنی بر رعایت (15/8±)6/47 و در گروه آموزش توانمندسازی (93/10±)5/44 بود. نتایج نشان داد که میانگین نمره کلی و ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم در دو گروه قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری نداشتند (05/0p>) آزمون آماری تی زوج افزایش آماری معناداری را در نمره کلی و ابعاد کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه نشان می دهد (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو مدل آموزشی می توانند سبب ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم گردد. لذا نقش آموزش جهت ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم توسط کادر درمان به خصوص پرستاران باید مدنظر قرار گرفته شود.